- op dit moment zijn er geen scholingen gepland, maar kun je wel je belangstelling laten blijken -
 “Colette laat je voelen en begrijpen hoe het is om met een maatje meer de yoga asana’s te beoefenen. Hoe voelt het om in de lotus te zitten? Wat kom je tegen tijdens de zonnegroet? Ze biedt een breed scala aan voorbeelden hoe ook het volle, ronde lijf zich vloeiend in en uit asana’s beweegt. Een absolute aanrader voor de yoga docent, om aan een bredere doelgroep tegemoet te komen. Colette werkt veilig, verademend en licht. Deze heerlijke workshop gaf me handvaten, waar ik me voorheen wat onbeholpen voelde richting vollere lijven. Ik heb nu kennis en inspiratie om alternatieven aan te bieden in de les. Colette neemt taboes weg. Top! ”
Catharina, docent in opleiding bij Yoga & vedanta docentenopleiding, Doorn

Vraag maar raak!

Heb je een stevige leerling in je les en vraag je je af hoe je die op de juiste manier kunt begeleiden? Ben je op zoek naar aanpassingen of aanwijzingen?
Bij voldoende belangstelling kan ik een bijscholing verzorgen. Ook kun je me benaderen voor advies of overleg. Ik heb gemerkt dat ik van elke vraag heel veel leer dus schroom niet om hier je vraag te stellen!

is bijscholing nodig dan…?

Ik ben dik. Dat ben ik al jaren en meestal zit ik daar niet meer mee. Ik beoefen al jaren yoga. En toch: als ik een nieuwe yogaschool binnenstap waar ik nog niet eerder ben geweest, vraag ik mij nog altijd onwillekeurig af: is hier ruimte voor mij? Mag ik hier zijn zoals ik ben? Ook al weet ik dat yoga gaat over verbinden, bevrijding, en oefenen binnen je grenzen… en ook al vertrouw ik erop dat yogadocenten dit net zo goed weten als ik. En ja: ik voelde me altijd welkom en op mijn plek, ik mocht er zijn….

ervaringsdeskundig

Toch merkte ik ook dat docenten, met al hun kennis en ervaring, niet altijd wisten wat mijn lichaam nodig had. En eerlijk gezegd, is dat niet zo gek: een vol lijf beweegt in een aantal opzichten gewoon wat anders dan een dunner lijf; en zolang je daar niet mee geconfronteerd wordt, ben je je er niet bewust van.
Die wederzijdse onbekendheid leidde voor mij soms wel tot ongemakkelijke situaties:
* Tijdens een les loopt een docent rond om asana’s te corrigeren. Ik zit in de kindhouding en ze duwt stevig op mijn heupen om ze lager te krijgen. Maar mijn buik rust allang op mijn dijen dus die ruimte is er helemaal niet…
* Bij een rugrol wordt benoemd dat de zwangere vrouwen in het gezelschap hun benen kunnen spreiden zodat hun buik ertussen past. Tja maar ik heb ook een buik, denk ik bij mezelf. Niemand heeft ooit die aanwijzing voor mij gegeven. En van de andere kant: was het dan wél prettig geweest als mijn buik ook zou zijn benoemd? Daarop rust óók een taboe. Wat wil ik nou…?

* Benen tegen elkaar aan in tadasana, pachimottanasana, balasana: verwarring, want mijn anatomie vraagt om benen op heupbreedte. Mijn buik moet ergens naartoe kunnen. Maar doe ik het dan fout? Of doe ik het dan goed? Mag ik afwijken van de norm? Mag ik mijn eigen weg kiezen? Of moet dat juist? En wanneer dan wel, en wanneer dan niet?

Heb je belangstelling voor een bijscholing, neem dan gerust contact op. 

Zonnegroet

* Tijdens de zonnegroet kan ik niet vanuit de hond naar voren stappen, mijn benen botsen tegen mijn buik en die geforceerde beweging geeft pijn in mijn knieën. Ik moet afhaken en dat emotioneert me, het confronteert me met mijn beperking. Ik twijfel, stop. Ga ik nu mijn eigen zonnegroet doen? In mijn eigen tempo, zodat ik mijn knieën kan beschermen; met mijn eigen, aangepaste houdingen. Ik voel me moedig en krachtig dat ik dit doe, op mijn eigen manier. En tegelijkertijd voel ik me klein en alleen, omdat het me zó ontzettend zichtbaar maakt te midden van de rest. Want als iedereen in tadasana navoelt, moet ik nog vanuit de cobra omhoog komen… en zet de docent al de volgende oefening in….

* Een torsie is leuk maar – waar moet mijn buik heen? Mijn handen komen amper bij mijn knieën en jij vraagt of ik mijn elleboog… waar? Hoe? Ik wil deel uitmaken van de les maar weet even niet hoe…

* Schouderstand: ik heb nogal een eh… ‘kontra-gewicht’ bij het heffen van mijn benen. Ik kom alleen in de houding met een zwiep. Maar vrijwel elke docent zal in de les vragen of ik mijn benen rustig en met beleid wil heffen… en wat doe ik dan? Laat ik de oefening maar zitten? Of doe ik het op mijn eigen manier? En als ik dan sta… zakt mijn shirt naar beneden. En krijg ik zicht op mijn riante blubberbuik die in volle glorie naar mijn hoofd toe zakt…
Colette, dankjewel voor je fijne, laagdrempelige, humoristische en enthousiaste manier van lesgeven.
Fijn om zelf te kunnen ervaren en experimenteren hoe het is om asana’s uit te voeren met een maatje meer en welke alternatieven er zijn. Voor yogadocenten die lesgeven aan kinderen, tieners en/of volwassenen met een maatje meer is deze praktische workshop zeker een aanrader!!! Warme groet,
Fraukje Classen-Mulder, Yogadocent bij Lente Lente, Horst